Większość ludzi uważa czytanie z nut za coś w rodzaju czarnej magii. Nic bardziej mylnego. Poszczególne linie, jak i pola pomiędzy nimi w pięciolinii oznaczają konkretne dźwięki. W muzyce istnieje 12 dźwięków. Jest to tak zwana skala chromatyczna zawierająca wszystkie możliwe dźwięki. Na pięciolinii są umieszczane tylko dźwięki skali durowej c(c,d,e,f,g,a,h). Aby umożliwić zapis wszystkich dźwięków skonstruowano odpowiednie oznaczenia pozwalające na podwyższenie i obniżenie dźwięku o pół tonu.

Składa się ze wszystkich dźwięków muzycznych np. skala chromatyczna e= e, f, fis(ges), g, gis(as), a, ais(hes), h, c, cis(des), d, dis(es), i dźwięk e o oktawę wyżej. Dalsza kolejność jest taka sama. Zachodzi tutaj cykliczne powtarzanie się dźwięków. Jak już pewnie zauważyłeś pewne dźwięki mają dwa oznaczenia. Tych właśnie dźwięków nie ma na pięciolinii. Żeby je zanotować trzeba użyć odpowiedniego znaku podwyższającego lub obniżającego dźwięk główny o pół tonu. Dla przykładu aby zanotować dźwięk fis trzeba do dźwięku głównego(f) dodać znak #. Podwyższa on dźwięk podstawowy o pół tonu co nadaje mu oznaczenie fis. Można też obniżyć dźwięk główny g o pół tonu stosując bemol i w rezultacie otrzymując dźwięk ges, który jest równoważny z dźwiękiem fis-mają tylko różne oznaczenia ale to te same dźwięki. Reguła ta zachodzi dla wszystkich dźwięków o podwójnym oznaczeniu. Znaki specjalne typu # i bemol umieszcza się tuż przed nutą, którą chcemy obniżyć lub podwyższyć o pół tonu. Jeżeli cały utwór jest w konkretnej tonacji, która zawiera dźwięki nie znajdujące się w skali c-dur wtedy na początku pięciolinii umieszcza się # lub bemol, który obowiązuje już do końca utworu. Znak ten w miarę potrzeby można znieść stosują kasownik.

Umiejscowienie krzyżyka

Bemol i kasownik

---

Rytm Rytm - wyznacza relatywny czas trwania dźwięków i organizujący ich następstwo w czasie.
Podział regularny(dwójkowy) nut i pauzWartości te są wynikiem podziału dwójkowego, który jest podstawą stosunków rytmicznych we współczesnej pisowni muzycznej. Zasada tego podziału polega na dzieleniu większej wartości czasowej na dwie mniejsze. A więc cała nuta dzieli się na dwie półnuty, półnuta - na dwie ćwierćnuty itd.
Pauza - jest to "cisza w muzyce". Wszystkim wartościom nut odpowiadają analogicznie wartości pauz.
Pauzy trwające klika taktów zapisujemy tak, jak na rysunku poniżej. Nad przerwą wpisuje się ilość taktów. Na rysunku pauza trwać będzie dwa takty:

W grupach nut wiązanych pauzy umieszczone pomiędzy nutami znajdują się na wysokości główek nut:

Podział nieregularny nut i pauz
Prócz podziału regularnego istnieje podział nieregularny. Jeżeli nutę podzielimy nie na dwie, ale na trzy części, to otrzymamy grupę trzech nut, zwaną triolą.

Jeżeli całość nuty podzielimy na cztery, pięć, sześć lub siedem równych części otrzymamy wówczas kwintolę, sekstolę, septolę. Podzielenie całości na dziewieć, dziesięć, jedenaście, dwanaście, trzynaście, czternaście i piętnaście równych wartości otrzymamy - nowemole, decymolę, undecymolę, duodecymolę, tercdecymolę, kwartdecymolę lub kwint decymolę.
Przedłużanie wartości nut i pauz
1. Kropka umieszczona z prawej strony nuty przedłuża jej wartość o połowę. Często stosuje się również dwie lub nawet trzy kropki przy nucie. Druga kropka przedłuża dodatkowo wartość nuty o czwartą część jej pierwotnej wartości, a trzecia kropka - o ósmą część.
2. Łuk łączący (przetrzymujący) ma tę właściwość, że łącząc dwie nuty tej samej wysokości przedłuża wartość rytmiczną pierwszej o wartość drugiej.
3. Innym sposobem przedłużania czasu trwania nuty (pauzy) jest używanie fermaty - (wł. Fermare = zatrzymać). W przeciwieństwie do łuku i kropki fermata nie określa ściśle czasu, o jaki należy przedłużyć wartość nuty; pozostawia się to wyczuciu wykonawcy. Niekiedy kompozytor zaznacza, że fermata ma trwać długo i umieszcza przy niej słowo lunga (wł. długa), lub krótko - corta lub breve (wł. krótka).
Metrum
Metrum - określający regularny rozkład akcentów. Metrum organizuje rytm i dzieli całość na mniejsze odcinki zwane taktami.
Wyróżnia się dwa proste schematy metryczne:
1. Metrum dwuczęściowe (zwane inaczej dwumiarowym): w podstawowym schemacie takt taki składa się z dwóch miar, z czego pierwsza jest mocna (akcentowana), a druga słaba nieakcentowana.
2. Metrum trzyczęściowe (inaczej: nieparzyste lub trzymiarowe): pierwszy dźwięk jest mocny (akcentowany), a dwa następne słabe.
W notacji muzycznej metrum utworu zapisuje się za kluczem i znakami chromatycznymi w postaci dwóch cyfr. Cyfra dolna oznacza nutę, która jest podstawową jednostką metryczną dla danego utworu. I tak: 1 oznacza całą nutę, 2 półnutę, 4 ćwierćnutę, 8 ósemkę itd. Górna cyfra oznacza ilość jednostek metrycznych. W podanym przykładzie zapisu metrum, podstawową jednostką metryczną jest ćwierćnuta. Metrum dwumiarowe mogą więc realizować dwie ćwierćnuty, jedna ćwierćnuta i dwie ósemki, cztery ósemki i wszelkie inne kombinacje dowolnych nut, jak długo suma ich wartości daje dwie ćwierćnuty